Een ondernemer op zoek naar rust: ‘Eindelijk voel ik grond onder mijn voeten’

Anthony Vandermeeren werd op zijn 23e eigenaar van een interieurwinkel. Zijn vader stierf onverwacht op jonge leeftijd, dus namen hij en zijn broer de zaak over, zonder enige vorm van voorbereiding. Toch bleek interieurdesign in zijn bloed te zitten. "Op mijn achtste, toen mijn vader de winkel opende, wist ik al dat ik dit ook wilde. Als zelfstandige kan je oneindig creatief blijven, en ben je verplicht om je te blijven ontwikkelen. Ondertussen ken ik ook de minder fijne kanten van het ondernemerschap, toch zou ik het voor geen goud van de wereld ruilen voor een andere baan."

Intussen werken ook zijn zoon en dochter in de zaak. "Juist omdat het zo’n groot deel van ons leven is, praten we thuis niet over werk." Reflecteren doet hij ’s avonds in zijn Volvo. "Drie avonden per week ga ik op bezoek bij klanten. Onderweg, in de rust van mijn auto, kom ik tot mezelf. Daar kan ik problemen van mogelijkheden onderscheiden, en creatieve oplossingen bedenken."

Een mens moet kunnen aarden

Het ondernemerschap ging niet altijd over rozen. Twintig jaar woonde hij met zijn vrouw en kinderen in een appartement aan de winkel, had hij wekelijks een migraine-aanval en nauwelijks vakantiedagen. "We waren 7/7 open, maar daar komt nu verandering in. Sinds kort zijn we op zondag gesloten." De echte omslag in Anthony’s leven vond tien jaar geleden plaats, toen hij het appartement verruilde voor een vissershuisje in de duinen. De migraine verdween als sneeuw voor de zon, en maakte plaats voor een geaard gevoel. "Hier voel ik letterlijk grond onder mijn voeten. Mensen hebben een band nodig met de natuur. Ook daar probeer ik rekening mee te houden bij het samenstellen van interieurs. Het zonlicht, de ramen, een verbinding met de wereld daarbuiten."

Daarnaast deelt Anthony de verantwoordelijkheden nu met zijn zoon en dochter, en 25 enthousiaste medewerkers. "Mijn zoon heeft de leiding over het productie-atelier, terwijl mijn dochter het management overneemt. Ik wil ze niet zonder voorbereiding achterlaten, zoals mij overkwam. Ze hebben de tijd gehad om hun eigen keuzes te maken en zijn op eigen houtje bij het bedrijf terechtgekomen." Stiekem is Anthony daar erg blij mee. "Net als Volvo houd ik familie hoog in het vaandel. Doordat we een familiebedrijf zijn, steekt iedereen een extra tandje bij. Je doet het niet alleen voor jezelf, maar ook voor de generaties die na je komen. Afgelopen week werd mijn eerste kleinkind geboren. Zo’n gebeurtenis geeft een extra boost aan het hele bedrijf."

Blijven vooruitkijken

De wereld verandert, en ook die van interieurontwerpers. Net als Volvo, blijft Anthony vooruit kijken. "Leveranciers zijn steeds meer gericht op massaproductie, terwijl wij blijven focussen op de individuele behoeften van de klant. Daarom hebben we sinds kort ons eigen productie-atelier, zo blijven we onafhankelijk van leveranciers en kunnen we maatwerk bieden. Steeds meer bestellingen worden op afstand gedaan. Achteraf komen klanten er dan achter dat een bepaald stuk toch niet in hun huis past. Daarom sta ik erop om klanten thuis te bezoeken, zodat ik ze kan leren kennen in hun eigen omgeving. Wij geloven nog in individualiteit en persoonlijkheid. Dat betekent niet dat we niet meegaan met de tijd. Wij spelen er juist op in, door een andere weg in te slaan dan de rest. Dat deed Volvo ook door als een van de eersten met elektrische wagens te komen. Ik had scrupules, maar kocht er eentje om fiscale redenen. Nu wil ik niet meer terug."

Ook op vlak van design en ontwerp neemt Anthony graag een voorbeeld aan zijn Volvo. "We houden van een subtiel design dat zowel comfort als persoonlijkheid biedt. Volvo biedt subtiele luxe, waarin iedereen zich thuis kan voelen, dat wil ik ook bereiken met mijn interieurs. In het interieur van mensen zie je hun karakter terug, daarom vind ik het belangrijk om klanten persoonlijk te leren kennen. Voor mij is een interieur zoals een vrouw die zich klaarmaakt voor een feest. Eerst kiest ze de jurk, dat zijn de grote lijnen – zoals het uitkiezen van banken en kasten. Daarna focus je meer op de details. De vrouw beslist welke accessoires ze zal dragen, dan gaat het om de details – zoals de plek van schilderijen en bloemen in een interieurs. Beide fases zeggen veel over het karakter van de mensen die er wonen, of de vrouw die zich kleedt."

Rust vinden in het avontuur

Het bloed moet blijven stromen, maar wel op een veilige en doordachte manier. Anthony haalde jaren geleden zijn vliegbrevet. "Juist als je spannende dingen doet, zoals ondernemen of vliegen, is het extra belangrijk om op je veiligheid te letten. We leren van jongs af aan hoe broos het leven is. Dat begint bij het oversteken van de straat. Altijd eerst links en dan rechts kijken. Zo gaan we voor vertrek met het vliegtuig altijd een checklist af. Je bekijkt de propeller, het oliepijl, de fuselage,… Als er een ongeluk gebeurt in de lucht, dan komt het bijna altijd door een menselijke fout, zelden door de techniek. Net zoals ik in mijn Volvo op de techniek kan rekenen, kan ik dat in de lucht ook. Maar achter het stuur moet je altijd scherp blijven. Of je nu achter het stuur van een auto zit, van een vliegtuig of een zaak."

Rust is belangrijk voor Anthony, zowel bij het runnen van zijn zaak als bij het vliegen. De twee spelen op elkaar in, houden elkaar in balans. Een dikke honderd jaar geleden geloofde niemand dat een mens ooit zou kunnen vliegen. Nu doen we het om de haverklap. Zo kijkt Anthony graag naar de wereld. "Niet gaan bestaat niet. Je moet gewoon de ruimte hebben om er rustig over na te denken. Daarvoor heb ik mijn Volvo, maar ook het vliegtuig. In de lucht kan ik letterlijk afstand nemen van alles. Als je een probleem in de lucht kan oplossen, dan is een probleem op de grond drie keer niks." Zo is Anthony’s leven een aaneenschakeling van problemen en oplossingen, de lijm tussen de twee is rust. "Zolang ik mijn Volvo heb, zal ik die rust kunnen vinden."